We schrijven 17 april 2021 het is even voor vijven in de ochtend in huize Kruize. Ik zit op het kleine huisje terwijl de telefoon, mijn wekker dus, de woonkamer vult met oerwoudgeluiden. Dit maakt dat ik mijn bezoekje afkap en zo snel mogelijk bij de telefoon ben om dit geluid de kop in te drukken. Ik hou niet van lawaai maken op de hele vroege ochtend. O ja voordat ik het vergeet, ik was al om half vijf wakker, want ik was al een beetje opgewonden van wat ik straks ga doen. Ik ga naar Fiemel, Fiemel? Nooit van gehoord zeker , nou Punt van Reide dan, Zeehonden kijken? Dat komt dan weer wat bekender voor zeker. Termunten -dat ken je toch wel- bootjes kieken en vis eten. Daar is Fiemel in de buurt, ook wel een makkelijk te onthouden toch, verwissel de F voor de P en je hebt……..
Holder de bolder links-rechts links-rechts door de polder
Maar goed deze blog heeft te maken met fotografie dus bovenstaande heeft daar geen reet mee te maken. Al hoewel, ik vind dat vroeg op staan wel een kwaliteit is die een landschap- of natuurfotograaf mag bezitten, ‘s morgens vroeg maak je namelijk de mooiste plaatjes. Ik ga vandaag voor de zonsopgang in de buurt van Fiemel vandaar die vroegte. Het is voor mij ongeveer dik 3 kwartier rijden. Het is verstandig dat je er een poosje van te voren bent, dus tel uit je winst, euh in mijn geval verlies wat betreft slaap.
Om even voor half zes laat ik slapend Stadskanaal achter mij en rij ik richting Winschoten, qua tijd ben ik waarschijnlijk een van de eersten op de weg deze vroege ochtend, omdat we ons moeten houden aan een avondklok van negen uur tot half vijf in de ochtend i.v.m. Corona. Via Blauwe Stad, waar men het land weer onder heeft laten lopen, rij ik door het gewonnen land van de Oosterwolderpolder, dat bekt wel lekker trouwens. Vervolgens begeef ik mij door de Johannes Kerkhovenpolder, waar ik de kortste route neem in een soort links-rechts, links-rechts ritme, rechtdoor naar zee(Dollard) is hier niet van toepassing . Dat links-rechts gedoe doet mij denken aan het marsen tijdens mijn dienstplicht, volop blaren op de hakken maar wel in de maat blijven lopen, deed je dit niet dan volgde een reprimande van de commandant. Ga ik op deze wegen buiten de maat rijden, dan beland ik in de sloot, zo belangrijk is in de maat blijven dus. Nu wil het zo zijn dat Fiemel en de Punt van Reide door zijn strategische ligging het strijd toneel was tijdens de Tachtigjarige oorlog in de Franse (Napeleon) tijd en de Tweede Wereldoorlog. Behalve dat de mensheid tegen elkaar aan het vechten was, hebben hier ook heel wat gevechten tegen het water plaats gevonden . Als je de geschiedenis zo eens doorleest van dit gebied is hier heel veel gebeurd. Meer over de interessante geschiedenis over Fiemel en de Dollard lees je hier.
Een geweldig uitzicht
Op enige eenden na die zich in de berm bevinden en die zo af en toe de snavels omhoog doen boven het bermgras uit of van schrik de sloot in springen, is het hier lekker rustig. In de verte zie ik de windmolens en de lichten van het industriegebied bij Delfzijl. Na ongeveer drie kwartier rijden parkeer ik mijn auto op het parkeerplaatsje bij het bezoekerscentrum van het Groninger Landschap. Ik word enthousiast begroet door een viervoeterige inwoner van Fiemel, een kat vast behorend bij het huisje hier vlakbij. Met een plak brood in de snufferd vervolg ik mijn weg met de benenwagen richting de Dollard via een smal verhard weggetje, er mogen in ieder geval geen auto’s rijden. Er zijn hier waterpartijen waar enige vogelsoorten reeds getuige zijn van mijn bezoek. Ik denk dat het hier ook wel het Walhalla is voor de Vogel-fotografen onder ons. Het is zo heerlijk om hier te lopen zo ’s morgenvroeg, dat geeft mij in ieder geval een lekkere boost, zo in deze saaie corona-tijd. Vlak bij de dijk moet ik nog door een poortje van de omheining van diezelfde dijk, die er voor is om de talloze schapen op de dijk te houden. Ik loop richting de dijk en ben gelijk toeschouwer van een geweldig uitzicht, gewoon echt super . Water tot aan de horizon, waar de zon net probeert op te komen. Hij heeft wel wat moeite om door de lage bewolking heen te komen. Als ik meer naar het Zuid-Oosten kijk- richting de kant van de Kiekkaaste bij Nieuwe Statenzijl- heb ik best wel geluk dat ik de zon kan ontmoeten, omdat het daar nogal bewolkt is. Dit had ik niet echt verwacht Van te voren kijk ik altijd op handige apps die het weer en de hoeveelheid bewolking voorspellen. Maar goed, ik zie de zon ! Ik besluit mijn statief en camera er maar eens bij te pakken. De lichtinstellingen goed in de gaten houden en de “f”groot genoeg ingesteld, schiet ik een paar plaatjes en hoop ik dat de zon er mooi scherp op komt. Vervolgens ga ik wat dichter bij het water vd Dollard staan. Het is hier best drassig en het feit wil dat ik geen hoge schoenen aan heb, betekent dat ik goed moet gaan kijken waar ik ga staan. Even onthouden voor een volgende keer, want een halve morgen met een kletspoot fotograferen is ook maar niks. Tegen over mij zie ik het Duitse land tussen Ditzum en de Kiekkaaste. Naast mij richting het Noorden zie ik de Duitse windmolens in de buurt van de havenstad Emden. Omdat de zon zich steeds meer en feller laat zien besluit ik naar de onderkant van de dijk te lopen om daar te proberen wat wollige viervoeters voor de lens te krijgen.
Redder in nood
Sta ik onder de dijk, krijg ik het idee om de schapen en lammetjes zo te fotograferen dat ze ”voor” de zon staan. Dat staan is er eigenlijk niet bij, waardoor ik behalve de “f” en de belichting ook nog moet denken om een snelle sluitertijd. Als ik een paar foto’s gemaakt heb en het resultaat even snel bekijk op mijn camera-schermpje krijg ik al een fijne smaak in de mond. Ik besluit om deze fantastische plek te verlaten.
Maar voordat ik dat doe help ik nog even snel een lam, dat op wonderbaarlijke wijze buiten het hek van de dijk terecht is gekomen en heel graag weer terug wil naar zijn bezorgd kijkende en blatende moeder. Dit is niet zo 123 gepiept. Het lam is natuurlijk niet gewend aan mensen en laat zich niet zomaar “vangen” Uiteindelijk lukt het me wel en kan ik net als moeder en kind de dag gerust vervolgen.
Mijn volgende halte ligt dik 25 minuten verder op. Ik ga namelijk nog even bij de Kiekkaaste kijken.
Op naar de Kiekkaaste door het land van Ede
Behalve Fiemel ligt hier vlakbij in de Carel Coenraadpolder nog meer geschiedenis uit de oorlog. Het zogenaamde Ambonezenbosje. Hier was vroeger een kamp waar de harde werkers die de polder drooglegden verbleven. Na de 2e wereldoorlog borg Nederland hier NSB-ers op. De laatste functie van dit kamp was het huisvesten van Molukkers. Daarna werd het afgebroken en werd er een bos geplant. Nu snap je de naam Ambonezenbosje misschien ook wel.
Het is hier voor al –op z’n Duits- immer gerade aus, liek oet recht deur zeggen de Groningers ook wel. Oftewel ik rij over landweggetjes waar geen einde aan lijkt te komen door de Carel Coenraadpolder, in de volksmond ook wel CC-polder genoemd. Ik denk dan direct als muziekliefhebber aan CCR, de afkorting van de Amerikaanse band Creedence Clearwater Revival van de legendarische rocker John Fogerty. Over muziek en legendarisch gesproken. Ik rij -als een old man down the road- nu door de Reiderwolderpolder voor een boerderij langs waar ooit de Groningse muzieklegende Ede Staal heeft gewoond. Die heeft hier in deze omgeving vast heel wat inspiratie op gedaan wat ook echt te horen is in zijn liedjes. Eigenlijk zou het verplicht moeten zijn dat als je hier in de buurt door de polders rijdt, Ede door je autospeakers schalt. Voor mien toentje was er ruimte genoeg en het is nog nooit zo donker west of het werd altied wel weer licht. Nou dat donker en licht kun je hier in de buurt prima beleven denk ik. Zo genoeg over vroeger en muziek. Ik ben inmiddels aangekomen bij de parkeerplaats bij het sluizencomplex van Nieuwe Statenzijl. De grote Spuisluis al hier scheidt de Westerwoldse Aa en de Dollard. De Westerwoldse Aa komt je misschien wel bekend voor. Een riviertje wat zijn oorsprong kent tussen Onstwedde en Vlagtwedde in. De Sluis waar ik inmiddels al naar toe gelopen ben kan er voor zorgen dat overtollig water uit Oost-Groningen en Zuidoost-Drenthe afgevoerd kan worden de Dollard in. De Westerwoldse Aa is hier trouwens mega-breed en ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat het ook prima viswater is. Maar ik ben hier voor de kiekjes en vooral de Kiekkaaste is de foto hotspot hier in de buurt. Deze grote Vogelkijktoren of hut, hoe je het maar noemen wil is te bereiken over een smal vlonderpad van een paar honderd meter lang met daaronder wel of geen water, je hebt hier namelijk te maken met eb en vloed. Hier wordt zoetwater met het zoute vermengd.
Ik ga er nu in ieder geval niet heen, de lucht is niet zo bijzonder op dit moment. Dus ga ik nog even tussen de schapen op de dijk staan eens kijken of die hier ook zo fotogeniek zijn. Dit is de laatste fotoactiviteit deze morgen. Ik ga via de Graanrepubliek bij Drieborg en de Hongerige Wolf en vervolgens Winschoten weer naar Stadskanaal. Eens kijken wat dit productieve morgentje weer opgeleverd heeft wat betreft foto’s.
ghgfhfhfghfghfg