Meteen naar de inhoud

Platte gehaktballen tussen een broodje

We schrijven  Balloo  augustus 1899. “Anno Kroeze ” klinkt het in de klas. Ik ontwaak uit mijn dagdroom”. Juf Geke  vraagt me wat ik later worden wil. “Later word ik  fotograaf juf “, antwoord ik haar.  “Watblief, doar kun ie ja gien dreug brood mit verdienn  mejong”, zegt ze. “daar weet u helemaal niks van, ik ga geen sjieke mensen fotograferen maar het mooie landschap waar in wij leven en die ga ik de hele wereld laten zien op grote tentoonstellingen”, verdedig ik mijzelf.  “Nou “, zegt Juf Geke,” ik sol mor beder oplettn as ik joe was, je weet niet eens in welke provincie Arnhem ligt, anders word je gewoon boernarbeider en zie je alleen die wereld”.  Ik hou mijn mond maar want voor ik het weet krijg ik met de klabatse  thuis, als mijn vader dit hoort. Als de school uit gaat neem ik een omweggetje langs de paarse heide. Wat zouden mensen hiervan opkijken als ze dit zouden zien, die paarse kleur in de natuur. Ach wie weet, ooit wordt ik wel beroemd mijmer ik. Nog een kwartiertje lopen en ik ben bij onze plaggenhut aan de rand van Balloo. Daar aangekomen moet ik eerst een uurtje oppassen omdat mijn moeder eten naar mijn vader en oudste broer gaat brengen die op een stuk land van boer Bartelds aan het werk zijn.  Ik vertel mijn zusjes altijd verhalen over de toekomst. Dat ik een groot fotograaf zal zijn die wereldberoemd is en dat zij dan in mijn grote landhuis mogen wonen en dat ze nooit meer hoeven bidden voor bruine bonen. “Bruine bonen, nee dan gaan we elke dag platte gehaktballen tussen een broodje eten vertel ik ze”.   “

MTB achter in de auto

“Twiettwieterdetietfluitfluit”.  Ik schrik wakker van mijn wekker net op het moment dat ik een hap bruine bonen wil nemen. Ik was weer aan het dromen, ik heb nooit van de beroemde fotograaf Anno Kroeze gehoord. Mij kun je midden in de nacht wel wakker maken voor een maaltje bruune boonn mit spekdobbels.  Nu is het ook bijna midden in de nacht. 4 Augustus, het is kwart over vier. De droom had natuurlijk weer te maken met de fotolocatie waar ik bij zonsopkomst aanwezig wil zijn. Ik wil naar het Balloërveld. Ik heb daar een plek ontdekt op Google Maps waar ik foto’s wil maken. Ik ga extra vroeg zodat ik de omgeving uitgebreid kan verkennen. Na een stevig ontbijt stap ik in de auto om koers te zetten richting Rolde. Mijn MTB ligt achterin, deze ga ik straks gebruiken om op mijn plekje te komen op het Balloërveld  en om verder daar de omgeving te verkennen. Hadstikke handig is dat, mijn auto is niet supergroot maar als de achterbank plat ligt kan de MTB er precies inliggen. In een floep en een zwaai heb ik die fiets er in en weer uit. Wanneer ik de plek per benenwagen wil bezoeken , dan ben ik veel meer tijd kwijt en moest ik nog vroeger uit mijn bed  en zo heb ik de mogelijkheid om snel verschillende plekken te bezoeken in een gebied waar je met de auto niet kan komen

Nog meer zon!
De zon laat zich zien

Koeien!

Na  een ritje van 25 minuten in de auto arriveer ik bij de parkeerplaats vlakbij de schaapskooi van Balloo. Als de fiets en de fotospullen klaar staan neem ik nog snel even een bakje leut uit mijn thermoskan. Daarna de rugzak met camera en benodigdheden op de rug. Mijn statief, die je zeker ook nodig hebt bij het fotograferen van een zonsopgang, zit vast op mijn bagagedragertje.  Over het fietspad kom ik dichterbij het Balloërveld. Een landschap wat steeds mooier wordt. Dit kon ik zo’n twee kilometer terug bij de parkeerplaats echt niet zien. Ik laat de uitgekozen plek even links liggen en ga over het fietspad even verder het gebied in. Je kunt al zien dat de heide een paarse gloed heeft. Het is wel wat mistig. Het  is  niet alleen in de lucht vochtig. Op dieper gelegen stukken van het fietspad staan zo af en toe best grote plassen die ik op mijn MTB maar een beetje probeer te omzeilen. Ik kom op een gegeven moment op een plek uit waar de zon ook mooi op kan komen.  Alleen moet ik tussen de bosschages gaan fotograferen waarbij ik bang ben dat er teveel takken in beeld komen op de foto’s. In dit stukje Balloërveld lopen ook koeien los. Waarbij ik het helemaal voor me zie – dat terwijl ik geconcentreerd met mijn camera aan het pielen ben- er zomaar een koeientong aan mijn oren gaat likken zonder dat ik door heb dat ie achter mij staat. Of het is een stier en hij neemt me op de horens……

Nog veel en veel meer zon!

Nog meer leesvoer

Website mede mogelijk

gemaakt door :

Bartje!

Van al die ideeën krijg ik de kriebels dus zet ik koers naar de plek die ik op Google Maps al gevonden had. Daar aangekomen tref ik een bankje aan waar ik mijn MTB mooi tegen aan kan parkeren.  Ik loop een paar meter richting de heide.  Aan de horizon tegenover mij zie ik de wereld al wat oranje kleuren. Het is op deze plek ook wat mistiger dan op de plek waar ik net was. Ik zet alles klaar zodat de eerste opnames kunnen worden gemaakt. De zon probeert zich te laten zien door een laag grondmist heen. Ik loop op de locatie nog wat heen en weer om zoveel mogelijk beeld te krijgen. Er zijn namelijk onderwerpen genoeg in de buurt die ik op de foto wil hebben. Na ongeveer 20 minuten is het “opkomst-spektakel” weer afgelopen en besluit ik per fiets dit stukje Balloërveld te gaan verkennen. Net als ik het fietspad op wil gaan doemt een gedaante- ook per fiets- op in de grondmist. “Goejmeurgn”, zegt ie mij als ie vlakbij mij halt houdt . De gedaante is een oud mannetje, jaar of tachtig , die er uit ziet als of ie zo uit de set van een aflevering van televisieserie “Bartje” is weg gefietst. “Mogge Ie bent er ook vroeg bie”,begroet ik hem. “Jazeker mejong, altijd hetzulfde ritje, blief ik fit van”, antwoord hij mij, om dat snel te vervolgen met “mor ik goa vedder, fijne dag nog”. “Van het zulfde”, antwoord ik hem. Kon Bartje zelf wel eens zijn denk ik , wanneer ik hem de grondmist weer in zie fietsen. Als ik dit navertel denkt men vast dat ik dit ook weer gedroomd heb. Maar het is echt zo!  Ik vervolg mijn weg door het wonderschone natuurgebied, hier en daar wat heide, heuvels en stuifzand. Dat alles overgoten met een sausje van net opgekomen zon en een al zichtbare paarse gloed van de heide. Het is ook al augustus. Dat is de tijd dat de heide zijn ware kleur gaat laten zien. Het ligt er wel aan hoe de weersomstandigheden zijn geweest eerder in het jaar. 

Wolken verdringen de zon

Hannibal en Jans

Hier en daar maak ik wat foto’s, het is echt prachtig hier. Bij een van mijn stops zie ik weer een bekende. Het is olle Bartje, die weer op de terugweg is van zijn heen en weer over de heide. Nee ik heb echt niet gedroomd!   Ik kijk de oude man nog eens na en besluit mijn weg te vervolgen richting de auto. Het is rond half acht wanneer ik daar aan kom. Ik weet zeker dat het vroege opstaan weer is beloond, mooi avontuur en ik heb vast en zeker mooie plaatjes geschoten. ” I love it when a plan comes together”, zou Hannibal  van  the  A-team gezegd hebben.  Hup fiets en spullen weer in de auto en op huus an.  Terwijl ik terug rijdt moet ik nog weer denken aan olle Bartje. Hij lijkt ook wel op  Jans, oude buurman van mijn kameraad. Ook echt zo’n boertje met pet en sjofel smoezelig colbertje.  Midden jaren negentig woonde tachtiger Jans nog in zijn boerderij. Hij was nog mobiel en reed in zo’n echte oude Daf. Dé auto met automatische versnellingsbak die net zo hard voor uit, als achter uit kon rijden . Wanneer Jans op pad moest gingen de grote schuurdeuren van zijn boerderij open. Daarna stapte hij in de Daf en reed plankgas de schuur uit. Dat zag er echt gevaarlijk komisch uit. Gelukkig had hij veel ruimte achter thuis om de Daf tot stilstand te brengen. Waarna hij natuurlijk plankgas in zijn vooruit, de steentjes uit de grond rijdend en een stofwolk achterlatend het erf verliet.  Die Olle Bart ben ik trouwens wat vergeten te vragen. Wat hij- toen hij nog op school zat- later wou worden….

Het Balloërveld in vol ornaat!
English/Deutsch