We schrijven 1 mei 2021 dag van de arbeid. Voor mij is het de dag van de tulp. Ik ga vandaag naar de bollen op het hoge land, het stukje Groningen waar menig Hollander denkt, hier houdt de wereld op. De wekker gaat weer lekker vroeg vandaag, want ik wil ijs en weder dienende langs de rand van de Dollard bij Delfzijl in de buurt een zonsopgangentje mee pikken. Mijn weer-apps bieden mij niet al te veel gunstige informatie, er is kans op lage bewolking. Daarom doe ik maar rustig aan. Als ik van uit Stadskanaal richting Veendam rij zie ik dat het steeds mistiger wordt. Kloppen die weer apps nu eindelijk wel een keer. Ik hoop dat ze de hele dag gelijk hebben en dat de voorspelde regen van die middag niet eerder gaat komen.
Mist, kleur en modder
Ook op tulpenjacht, lees dit
De optie om bij Nansum,-dat is een of andere gehucht in de buurt van Delfzijl- de zon een ochtendgroet te brengen laat ik maar definitief links liggen, in dit geval rechts liggen gezien vanaf de mistige N33 waar ik nu over heen rij. Ik zet direct koers richting Roodeschool om daar de eerste velden met tulpen op te zoeken. Vlak voor Roodeschool meen ik wat kleur te zien in deze iets optrekkende grijze massa. Als snel merk ik dat dit veld wat ingewikkeld is te bereiken. Ik heb dit veld ook niet echt op de planning staan. Ik hou me wel een beetje aan de route die ik op internet heb gevonden, maar sla velden als bij het dorpje Polen over. Daar heb je dik kans dat je de pijpen van de kolencentrale die in de Eemshaven staat er bij op je foto krijgt. Ik vind dat niet zo’n mooie combi. Het veld bij Roodeschool is voor mij echt niet te bereiken. Nadat ik op een door modder spekgladde betonplaatweg zelfs met een lage snelheid bijna de controle kwijt raak over mijn bolide besluit ik om maar richting Valom te rijden, waar op papier mijn 1e bollenveld moet liggen.
De Noordkaap
Maarrr….voordat ik daar aan kom besef ik mij dat ik in de buurt ben van het uiterste puntje vaste land van Nederland. Nou als je daar in de buurt bent dan moet je daar natuurlijk even langs. Deze plek heet de Noordkaap van Nederland. Voordat ik de afslag neem op het landweggetje waar je op het eind kunt parkeren voor de meest Noordelijkste dijk, ga ik nog even langs de beroemde molen Goliath. Die naam doet vermoeden dat de molen een reus moet zijn. Maar zijn gestalte wordt te niet gedaan door zijn reusachtige stalen soortgenoten die hem hier omsingeld hebben. Daar bij die mooie molen, die mooie molen maak ik wat kiekjes al was ik een echte toerist. De contouren van een mistige Eemshaven zijn hier ook te zien , maar die mist nodigt mij echt niet uit om ook nog eens daar te gaan kijken .Daarom door naar de Noordkaap. Auto parkeren, even een klimmetje de dijk op en dan het prachtig uitzicht over de Waddenzee waar het op dit moment eb is, dus er is meer zand te zien dan water. Ik loop even richting het kunstwerk op de Noordkaap neem hier wat foto’s. Hier op de dijk zijn ook wat schapen en lammetjes die zich ook gewillig laten fotograferen. Dat vind ik leuk want ik heb er ook speciaal mijn zoomlens voor uit de tas gehaald. Ik spreek nog met een man die vogels aan het tellen is. Hij kan mij precies vertellen waar en wanneer er groepen vogels tevoorschijn komen, welke soorten het zijn en houdt in de gaten waar ze vanaf hier naar toe trekken. Ook een interessante hobby van deze vroege vogel, maar ik heb vandaag meer met tulpen, waar die boven de grond zijn gekomen.
Tulpen in beeld
Dus rij ik dezelfde weg terug richting Valom. Daar aangekomen is te zien dat op dit veld nog niet eens alle tulpen in bloei staan. Ik neem snel een paar foto’s stap weer in de auto, waar op de bodem al aardig wat klei ligt. Niet te vermijden als je maar een paar schoenen bij je hebt. Het volgende punt op mijn route is weer dichterbij de dijk met de Waddenzee. Hier zijn twee velden vlak bij elkaar, waarbij de ene die het dichtst bij de dijk is al aardig wat kleur in de omgeving brengt. Tijd voor uitgebreid foto’s maken. Maar eerst een broodje met koffie. Als deze klus achter de rug is haal ik mijn statief,cameratas en kleedje tevoorschijn. Op dit kleedje ga ik niet picknicken, ik gebruik hem voor het fotograferen op de buik-stand. Zo wordt de voorkant van mijn kleding niet zo vies, wanneer ik een mooie macrofoto maak -liggend op mijn buik- van een tulp . Ik ben trouwens niet alleen op dit veld, een man en een vrouw zijn wat vluchten aan het maken met een drone en maken af en toe foto’s of filmpjes. Als ik dit zie hoop ik dat ze mij maar niet fotograferen of filmen als ik plat op de grond lig, dat lijkt vast niet zo charmant en je weet tegenwoordig maar nooit waar zo’n foto of nog erger filmpje terechtkomt. Voor je het weet is het materiaal wat geschikt is om op een website als Dumpert te zetten en wordt je door heel digitaal Nederland uitgelachen. Maar deze onzinnige hersenspinsels verdwijnen als sneeuw voor de zon als ik fanatatiek bezig ben om de tulpen te fotograferen. Over zon gesproken, ja hij laat zich zien, “joepie eindelijk”. Zo worden de foto’s nog even wat mooier met wat blauwe lucht erbij, verder zal het de kleur van de tulpen goed doen, de zon staat ook nog niet te hoog, zodat schaduw geen probleem wordt. Vroeger dacht ik altijd dat plaatjes maken midden overdag met veel zon ideaal was. Van dat ideaalbeeld ben ik na lang fotograferen af gestapt, de kleuren zijn minder en schaduwen des te meer. Na heel wat beeldmateriaal bij elkaar te hebben geklikt ruim ik alles op en vertrek richting Uithuizen.
Menkemaborg
Ik wil daar eens gaan neuzen bij de Menkemaborg. Daar aangekomen maak ik een wandeling om deze borg. Het is een borg met zo’n echt mooie toegangsweg. De tuin is ook prachtig. Ook fotogeniek is de gracht er om heen. Wat me hier opvalt is dat er buiten de gracht en paden ontzettend veel daslook aanwezig is onder de bomen. Dit is een plant die hier een zuiver wit tapijt kan gaan geven als hij bloeit. Mooi om vast te leggen met je camera dus. Voor de bloei op deze plek ben ik net te laat, terwijl het een echte voorjaarsbloeier is.
Na dit zijsprongetje in mijn tulpenjacht brengt me de route richting Oldenzijl . Ik had de prachtige toren van de Maria-kerk in Uithuizermeeden al wel gezien van dichtbij , maar als ik hem verder op zie op een afstand vind ik het dood- en doodzonde dat vanaf daar het beeld wordt vergezeld door die oerlelijke windmolens. Je hebt toch ook nog zoiets als een beschermd dorpsgezicht vraag ik mij af.
Een echt Nederlands plaatje
In de buurt van Oldenzijl stop ik weer bij een bollenveld. Dit veld is afgezet met linten waar ik natuurlijk achterblijf. Beetje inzoomen en je krijg ook prima foto’s hoor. Ik volg nu weer de rest van de route over landweggetjes die mij brengen naar dorpjes of gehuchtjes met namen als Zijldijk, Oosternieland , Godlinze en ’t Zand. Bij Zijldijk kom ik nog een heel mooi veld tegen, de molen op de achtergrond van het veld maakt een foto natuurlijk helemaal af, dat wordt echt een Nederlandse plaat. Hier trouwens geen lint, dus ik neem voorzichtig een paar foto’s in de begin van het veld voor de tulpen. Je zult mij nooit meters een veld in zien lopen . De Bollenboeren hebben dit liever ook niet, omdat als je op een tulp gaat staan je de bladeren kan beschadigen zodat de bol minder goed gaat groeien en niet zo stevig wordt . Wist je ook wel waarom de bollen na een paar weken te hebben gebloeid gekopt worden? Zo gaat de bol nog groter worden en gaat niet al de energie naar de bloem toe, zodat de teler de beste opbrengst kan krijgen en opbrengst=geld! Een bollenboer is langer bezig met de jaarlijkse bollenteelt dan die paar weken dat jij ze in bloei ziet staan. Dus een beetje respect naar de bollenboer toe is wel op zijn plaats. Wil je meer weten over de bollenteelt klik dan hier.
Ik heb trouwens het idee dat de bollenboer bij dit veld expres het voorste stuk extra nat heeft gemaakt. Dat is natuurlijk ook een manier om mensen ervan te weerhouden de velden in te lopen om net dat geweldige “kijk mij in de tulpen” selfie te maken. Je zakt zover in de klei dat je de schoenen niet weer ziet. Het is rond tien uur en het begint hier met wandelaars ook al drukker te worden. Die lopen vast een van de vele wandelroutes die gemaakt zijn door de Rotary Uithuizen. Zij hebben mij ook een beetje geïnspireerd wat betreft de route die ik rijd in de auto. Het wordt in de lucht ook drukker, maar dan met donkere wolken waaruit vast wel een plensbui kan vallen. Snel ga ik weg richting Spijk waar ik nog een laatste veld bezoek.
Een geel toetje
Het is tegen elven deze morgen. Ik ben al een paar uur op pad, er komen steeds meer donkere wolken met inhoud in de lucht. Voordeel is dat zo’n donkere lucht mooi afsteekt tegen de felrode tulpen waar ik nu bij sta. Nadeel is dat het niet droog is. Een paar mensen weerhouden zich daar niet van en gaan wel een paar kiekjes maken. Ik ben zuinig op mijn camera en wacht gewoon maar even. Het valt me op dat het nu op deze zaterdag steeds drukker wordt met tulpen-fans rond de velden. Daarom heb ik ook een tip. ”Ga zo vroeg mogelijk heen”
Op de terugweg ga ik via Delfzijl richting Winschoten. Ik herinner mij dat de tijd van de koolzaadvelden ook reeds is aangebroken. Tussen Woldendorp en Nieuwolda zie ik al wat velden. Ik neem even voor Midwolda uiteindelijk maar een afslag op de provinciale weg en besluit om binnendoor te rijden en al snel wordt het me geel voor de ogen. Mooie afsluiter van deze morgen denk ik als ik dit koolzaadveld even voor Midwolda fotografeer. Wanneer ik verder tour door het dorp Midwolda zelf, krijg ik als toetje nog een mooi geel veld bij een boerderij. Deze kans laat ik niet liggen. Nu maar snel weer richting Stadskanaal, ben benieuwd wat mij fotografie-kunsten hebben opgeleverd.
In de kaart hier onder zijn de tulpenvelden aangegeven met de rode rondjes
ghgfhfhfghfghfg