Op foto-safari door Westerwolde
Weg met die sneeuw, weg met dat ijs. Ben er poepzat van, ik wil de lente en heb genoeg geschaatst deze winter. Mooi voor de jeugd hoor , dat ze eindelijk een lange periode hebben kunnen schaatsen op natuurijs en dat de nieuwe Sven Kramer er aan zit te komen . Wat een koude winter en wat een sneeuw. Het was bijna als in de horrorwinter van 1979. Mijn hele voorraad hout is de afgelopen maanden verdwenen in mijn haard. Fotograferen was ook een ramp, onder de constante felle zon en met temperaturen van rond de -10 zie je mij niet met de camera buiten. “Twiedeltiet,fluit fluit,twiedel twiedel doet mijn telefoon, de wekker gaat dus. Ik word een beetje warrig wakker. Ik heb gedroomd. Ik kan niet eens schaatsen , de jeugd zat weer meer binnen dan iedereen lief was en ik heb geen open haard. Zelfs winterbanden onder je vierwieler was deze winter weer zonde van het geld, want sneeuw hebben we op een paar vlokjes na niet gehad
De lucht kleurt al aardig oranje
Het is 13 februari 2022, er wordt weer wat zon voorspeld in de vroege morgen , daarom staat het wekkertje om kwart over zes. Waarom? Fotograferen man! Bestemming? Lutjeloo! Aan de Versche Dijk Het is niet ver, ongeveer 20 minuten rijden en vlakbij Blijham. Ik wil er om ongeveer half acht zijn. Omdat ik dan voor de zonsopgang -die rond acht uur begint- ruim op tijd ben om de omgeving te scannen.
Deze Verschedijk , zo verteld de geschiedenis, was ook onderdeel van de route van Groningen via Bourtange naar Duitsland. Het is nu nog een landweggetje wat eindigt bij de boorden van een kronkel van de Westerwoldsche Aa waarvan het water wat straks voor mijn neus langstroomt uiteindelijk bij Nieuwe Statenzijl de Dollard in verdwijnt . Even na zevenen verlaat ik in mijn auto Stadskanaal. Via Onstwedde, Wedde kom ik steeds dichter in de buurt. Het is stil op de weg, maar dat kan ook gauw op een zondagmorgen . De gemiddelde Nederlander gaat niet zo 123 vroeg uit zijn nest op deze vrije dag en het is ook niet eens heel warm buiten. Het is al wel mooi buiten . De lucht richting het oosten is zich al aan het opwarmen, van links naar rechts kleurt het al aardig oranje. Dit beloofd wat weet ik uit ervaring.
Reeën
Ik ben bijna bij de Verschedijk wanneer er twee reeën voor de auto langs springen. In een omgeving als deze ben ik op mijn hoede. Ik weet dat ze in de schemering best wel actief zijn en pas altijd mijn snelheid aan. Een ree kan onvoorspelbaar gedrag vertonen. In oktober vorig jaar reed ik als passagier rond middernacht mee in een auto, toen een ree het nodig vond om op de N366 ter hoogte van Ter Apel midden op de weg plotseling stil te gaan staan. Misschien om eens te kijken wie er wel niet in die auto zaten, die met 100 km/h snel dichtbij was. Hij of zij kon het niet na vertellen. De klap was groot net als de schrik, duizenden euro’s schade aan de auto maar gelukkig konden wij het wel navertellen. Als je ’s morgens wat langzamer rijdt zie je ook veel meer van de omgeving trouwens. Een stille morgen als deze leent zich hier ook uitstekend voor omdat er bijna geen verkeer is en ik mij zo af en toe als een slak over de weg kan bewegen.
Duitse windmolens
Op de plaats van bestemming parkeer ik de auto. Snel de muts op, handschoenen aan. Het is hier op het dijkje bij de Westerwoldsche Aa best wel fris. Ik kijk even in het rond zet mijn statief en camera klaar, het is shooting time. De zon is niet direct zichtbaar, wat bosjes aan de horizon belemmeren een perfect uitzicht. Wat ik ook zie in de verte, Duitse windmolens……Duitsland is hemelsbreed misschien maar 10 kilometer verder op. Dat is ook iets om rekening mee te houden als je een zonsopgang gaat fotograferen in het grensgebied met Duitsland. Dikwijls wordt je geconfronteerd met windmolens. Maar het is hier wonderschoon, de zon komt mooi op boven de bosjes en ik geniet van de stille Groningse natuur. Ik wissel nog wat van plekjes en probeer nog wat met ND filters voor mijn lens. Dit is een beetje experimenteel, maar als ik hier meer van weet zal ik er eens een blog aan wijden. Kort gezegd kun je hier het water mee doen “bevriezen”en de beweging van de wolken sneller doen lijken, doordat je m.b.v. het filter de sluitertijden kunt verhogen. Je houd je camera qua belichting eigenlijk voor de gek.
Ik val bijna van mijn autostoel af
Tijdens het speuren thuis op Google maps naar dit stukje mooie natuur hier aan de Westerwoldsche Aa, zag ik al dat Oudeschans in de buurt is . Dit wordt ook mijn volgende stop. Als ik van deze plek wegrijd de Versche Dijk op, zie ik niet ver van de plek waar ik heb gefotografeerd een sprong herten in het veld. Iets van veertien reebruine ogen keken de fotograaf aan. Twee groene glinsterende ogen kijken naar hun terug. Ik heb jammer genoeg geen superzoom lens om ze te kieken, dus zet ik koers richting Blijham. Vlak voor Blijham val ik van verbazing bijna van mijn autostoel af. Zie ik zomaar twee Kamelen lopen in een weiland. Ik heb bijna het idee dat ik hier op een safari ben door het mooie Westerwolde en helemaal als ik –geloof het of niet- in een weilandje ernaast ezels zie lopen, de viervoeter- versie wel ter verstaan. Een extra stop wordt door mij ingelast, de zoomlens wordt op de camera gezet en ik ga eerst nog even lekker plaatjes schieten van deze dieren. Die kom je immers niet elke dag tegen. De kamelen zijn zeer fotogeniek, er kan zelfs een lachje vanaf.
Koude Hoek
Hup nu richting Oudeschans of Ol Schaanze zoals ze hier in de buurt ook wel zeggen. Oudeschans is ook een vestingsdorpje net als Bourtange maar dan veel kleiner. Het is ook eeuwen oud en herbergt tegenwoordig zo’n 150 inwoners. Als ik hier aan kom rij ik even dwars door het dorpje. Ik vind hier momenteel niet veel fotogenieke plekjes. Het doet wel oud aan maar er staan mij teveel auto’s, vandaar dat ik mij begeef naar de buitenkant van dit mooie schattige dorpje.
Het dorpje is omringt door grachten die de vesting moesten beschermen tegen vijandelijke troepen. Bij de ophaal brug waar achter de zon een poging doet om goed door de bomen heen te schijnen maak ik een paar foto’s. Ik rij verderop nog even naar een parkeerplaats aan de Koude Hoek. Hier stopt de gracht die de vesting omringd en is hij wat breder, het lijkt wel een meertje. Er staan wat wilgen om heen. Nu wil het zo zijn dat ik deze bomen erg fotogeniek vind. De lucht achter de bomen is ook prachtig in deze nog vroege ochtend. Ik maak een paar foto’s met een paar verschillende brandpuntinstellingen zo dat er zeker een goede foto bij zal zitten. Omdat ik voor www.mooieplekkennoordnederland.nl bezig ben met een pagina over Bellingwolde is dit dorp mijn volgende stop.
de Bovenstreken
Op weg hier naar toe besluit ik toch de route even om te gooien. Op de Oudeschanskerweg ga ik bij het voormalige sexhuis het weggetje in richting Booneschans. Mijn nieuwsgierigheid wordt beloond ik ontdek hier natuurgebied de Bovenstreken, grenzend aan het Boelo Tijdenskanaal en Duitsland. Hier verder op in de buurt, richting Nieuweschans komt het water van het eerder genoemd kanaal en de Westerwoldsche Aa samen en gaat het richting Nieuwe Statenzijl waar het in de Dollard terecht komt.
Bij de Bovenstreken maak ik wat foto’s, hier kom ik zeker een keer terug als het allemaal wat groener is. Ik stap weer in de auto en een paar minuten later rij ik Bellingwolde binnen waar ik op de Hoofdweg achtereenvolgens Veldkamps Meuln (zie onder) en de Magnuskerk op de foto zet. In Vriescheloo doe ik het zelfde bij de molen. Next station is de burcht in Wedde waar ik als snel zie dat er sneeuwklokjes en krokussen bloeien in deze historische omgeving. Er is geen mens in de buurt zodat ik snel even met de buik plat op de grond liggend een voorjaarstafereeltje probeer te kieken met de burcht op de achtergrond. Al met al heb ik weer een fijne ochtend achter de rug in een tijd waarin ik normaal niet eens zo vaak op pad ga omdat het zo kaal en kleurloos is in de winter. Dit is helemaal niet waar, want de schoonheid van de natuur en omgeving is er altijd als je het maar wil zien.
Zoom in op bovenstaande kaart en je ziet globaal welke route ik heb afgelegd tijdens mijn safari
Anno Kruize
ghgfhfhfghfghfg