Meteen naar de inhoud

Struinen op Google

Gasterse Duinen, Dwingelerveld, Drouwenerzand. Dat zijn in Noord-Nederland toch de wat bekender heidegebieden. Maar wat is er leuker om nieuwe locaties te ontdekken in en om Noord-Nederland.  Nu heb ik een paar weekjes terug tijd over gehad om uit te googelen waar nog meer heidegebieden zijn. Het “C” -virus had na twee jaar ook mij weten te vinden. Mijn lichaam strubbelde flink tegen waardoor ik meer horizontaal in huis vertoefde dan verticaal. Zo gauw het kon ben ik als afleiding maar achter de computer gaan zitten om onder meer het Duits grensgebied af te struinen op Google-Maps. Daar vond ik een heidegebied in de buurt van Itterbeck, een kleine 20 minuten vanaf de grens.

Na zo’n beetje de miljoenste hoestbui vond mijn lichaam dat het wel genoeg geweest was met dat “C”-gedoe. Ik werd weer fitter en stond te springen om richting Duitsland te gaan om te ervaren hoe de Itterbeckerheide er in het echt uitziet. Donderdag 18 augustus is het zover. Normaal droom ik als ik ergens heen ga maar nu niet. “C” heeft toch geen vat gekregen op mijn droom-patroon?  Ach zal wel toeval zijn, scheelt ook weer dan hoeven de lezers ook niet geconfronteerd te worden met die droom-onzin van mij. Met energie voor tien pak ik mijn spullen. De fiets ligt al achter in de auto, die ga ik misschien gebruiken om naar of over de heide te fietsen. Via Emmen beland ik al snel in de buurt van de ja-knikkers. Je raad het al, ik ben in de buurt van Schoonebeek waar de NAM wel eens wat uit de grond nam. Wegwijsbordjes met Emlichheim komen al in zicht. Als ik dit stadje binnen rijdt kijk ik links en rechts al uit naar een bakker. Want er gaat niks boven Groni… euh echte Duitse broodjes.  Een bakkertje is zo gevonden, fünf brödchen für 2 euro.  Hollandse kaas heb ik bij me. Natuurlijk ook niet vergeten te tanken hier, is 40 cent goedkoper dan in Nederland. De navigatie brengt mij door een dorpje genaamd Wilsum. Daar neem ik de Itterbeckerstrasse. Al gauw wordt mijn aandacht getrokken door een bordje met “wassermühle” er op. Nieuwsgierig als ik ben volg ik deze bordjes. Ik kom uit bij een mooie plek met inderdaad een watermolen. Een hele mooie locatie hoor, maar er is geen kip te bekennen hier bij Wassermühle Schoneveld(klik voor meer info) Het is notabene ook nog vakantietijd. Ik struin hier wat rond. Foto’s maak ik hier niet, veel te grijze lucht. Wel maak ik van de gelegenheid gebruik om even de broodjes te proeven.

Op de Itterbecker heide

Vanaf de watermolen is het nog een paar minuten rijden naar het heidegebied. Als ik daar aan kom ben ik blij verrast dat er een parkeerplaats is. Hij is niet groot, er is nog een jeel smal plekje vrij, maar een vriendelijke Duit

ser verplaatst speciaal even zijn auto, zodat er voor mijn auto ook een ruime plek is. Ik win wat info in van de Duitsers over dit gebied. Zij gaan het ook per fiets verkennen. Laat ik dat dus ook maar doen want ik heb geen zin om een heel stuk te sjouwen. De zon is er inmiddels ook bij gekomen en dan kan het wel eens warm worden op een open vlakte. Via een smal fietspad (wat bij een fietsnetwerk hoort) kom ik na een kilometertje uit bij de bosrand

 waar ik kleine stukjes paarse heide zie. Ik word er nog niet heel enthousiast van. Ik besluit een laantje op te fietsen. Dit is een een goede zet. Al snel zie ik meer en meer paars, net als wat ik op de foto’s heb gezien op Google-Maps. Aan het eind van de laan stop ik omdat hier links een  heuvel is die ik wil gaan beklimmen. Bovenop heb ik een mooi uitzicht over de Itterbeckerheide. Op verschillende plekken maak ik wat foto’s.  Als ik de heuvelbeklimming heb gehad spring ik weer op de fiets om richting de bosrand te fietsen. Altijd handig een MTB als je over heuvelachtige paadjes wil rijden. Versnellingen zat!  Ik kom een fietspad tegen waar je een behoorlijke klim moet maken van wel 20 %, daar kom je in geen een versnelling tegen op, er wordt aangeraden om over te stappen

 op de benenwagen. Boven op die heuvel neem ik een kleine pauze. Natuurlijk schiet ik nog wat plaatjes. Daarna daal ik af over het fietspad in de richting waarvan ik denk dat ik weer bij de parkeerplaats uit kom. Mijn richtingsgevoel laat me niet vaak in de steek. Nu ook niet, zodat ik in een floep en een zwaai weer bij de auto ben. Hup de fiets weer in de kofferbak. Waar zou ik nu eens naar toe gaan? Ik kijk op Google Maps en zie dat Engbertsdijkvenen ook dichtbij is. Maar 15 km rijden. Eens kijken hoe mooi dat natuurgebied is. Kan ik mooi de 150-500 lens die ik sinds kort in mijn bezit heb uitproberen.  Met deze woorden laat ik deze prachtplek achter mij. Een plek waar ik zeker nog een keer terug kom.

Boven: Mooi uitzicht op de heide. Onder: de route met punten waar ik foto's gemaakt heb
Het heidegebied ligt tussen de bossen
Best wel steil hier
Paars, paarser paarstt

Nog meer leesvoer

Website mede mogelijk

gemaakt door :

English/Deutsch