Gasterse Duinen, Dwingelerveld, Drouwenerzand. Dat zijn in Noord-Nederland toch de wat bekender heidegebieden. Maar wat is er leuker om nieuwe locaties te ontdekken in en om Noord-Nederland.  Nu heb ik een paar weekjes terug tijd over gehad om uit te googelen waar nog meer heidegebieden zijn. Het “C” -virus had na twee jaar ook mij weten te vinden. Mijn lichaam strubbelde flink tegen waardoor ik meer horizontaal in huis vertoefde dan verticaal. Zo gauw het kon ben ik als afleiding maar achter de computer gaan zitten om onder meer het Duits grensgebied af te struinen op Google-Maps. Daar vond ik een heidegebied in de buurt van Itterbeck, een kleine 20 minuten vanaf de grens.

Na zo’n beetje de miljoenste hoestbui vond mijn lichaam dat het wel genoeg geweest was met dat “C”-gedoe. Ik werd weer fitter en stond te springen om richting Duitsland te gaan om te ervaren hoe de Itterbeckerheide er in het echt uitziet. Donderdag 18 augustus is het zover. Normaal droom ik als ik ergens heen ga maar nu niet. “C” heeft toch geen vat gekregen op mijn droom-patroon?  Ach zal wel toeval zijn, scheelt ook weer dan hoeven de lezers ook niet geconfronteerd te worden met die droom-onzin van mij. Met energie voor tien pak ik mijn spullen. De fiets ligt al achter in de auto, die ga ik misschien gebruiken om naar of over de heide te fietsen. Via Emmen beland ik al snel in de buurt van de ja-knikkers. Je raad het al, ik ben in de buurt van Schoonebeek waar de NAM wel eens wat uit de grond nam. Wegwijsbordjes met Emlichheim komen al in zicht. Als ik dit stadje binnen rijdt kijk ik links en rechts al uit naar een bakker. Want er gaat niks boven Groni… euh echte Duitse broodjes.  Een bakkertje is zo gevonden, fünf brödchen für 2 euro.  Hollandse kaas heb ik bij me. Natuurlijk ook niet vergeten te tanken hier, is 40 cent goedkoper dan in Nederland. De navigatie brengt mij door een dorpje genaamd Wilsum. Daar neem ik de Itterbeckerstrasse. Al gauw wordt mijn aandacht getrokken door een bordje met “wassermühle” er op. Nieuwsgierig als ik ben volg ik deze bordjes. Ik kom uit bij een mooie plek met inderdaad een watermolen. Een hele mooie locatie hoor, maar er is geen kip te bekennen hier bij Wassermühle Schoneveld(klik voor meer info) Het is notabene ook nog vakantietijd. Ik struin hier wat rond. Foto’s maak ik hier niet, veel te grijze lucht. Wel maak ik van de gelegenheid gebruik om even de broodjes te proeven.